در این مقاله، یک روش موقعیت یابی مبتنی بر دستگاه بر اساس روش خطای کمترین مربعات وزن دهی شده ارایه می شود. مهم ترین چالش در تخمین موقعیت، اثر سیگنال های مسیر غیر مستقیم در گره های مرجع است که منجر به داده های خارج از محدوده و در نهایت کاهش دقت تخمین می شود. برای این منظور، یک روش جدید از طریق ترکیب روش شناسایی و حذف سیگنال های مسیر غیر مستقیم و روش وزن دهی گره های مرجع ارایه خواهد شد. چالش دیگر موقعیت یابی، وابستگی شدید سیگنال های مسیر غیر مستقیم به محیط انتشار سیگنال است. به همین دلیل به دست آوردن یک تابع توزیع برای تحلیل رفتار این پدیده بسیار پیچیده و زمان بر است به خصوص در روش های تخمین مبتنی بر دستگاه که فرآیند تخمین موقعیت در دستگاه های هدف متحرک با طول عمر باتری محدود صورت می پذیرد. بنابراین در این مقاله، یک روش شناسایی سیگنال های مسیر غیر مستقیم و وزن دهی گره های مرجع با پیچیدگی محاسباتی کم که بی نیاز از داشتن دانش اولیه درباره توابع توزیع بایاس سیگنال های مسیر غیر مستقیم است، معرفی خواهد شد. در این روش، از تعداد تکرار های گره های مرجع در گروه های تخمین مختلف به عنوان معیاری برای شناسایی سیگنال های مسیر غیر مستقیم و وزن دهی گره های مرجع استفاده خواهد شد. در نهایت با داشتن وزن های گره های مرجع، موقعیت دستگاه هدف توسط یک مسیله بهینه سازی غیرخطی مقید پیاده سازی و به کمک روش لاگرانژ حل می شود. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که روش پیشنهادی عملکرد تخمین موقعیت را نسبت به روش های خطی و غیرخطی غیر وزنی بهبود می دهد. در روش پیشنهادی 35 درصد از خطاها مقداری کمتر از 25/0 متر دارند که نسبت به روش های دیگر بهبود حدود 30 درصدی را نشان می دهد. هم چنین 95 درصد از خطاها کمتر از 2 متر هستند و در مقایسه با روش هایی که وزن دهی در آن ها انجام نمی شود، دقت تخمین حداقل 20 درصد افزایش می یابد. هم چنین در مواردی که تعداد گره های مرجع یا تعداد گروه های تخمین کمتری در دسترس است، روش پیشنهادی قابلیت اطمینان بالاتری در تخمین موقعیت دارد. زمانی که حداقل 35 درصد از گره های مرجع دارای سیگنال های مسیر مستقیم هستند، دقت موقعیت یابی در روش ارایه شده بهبود قابل ملاحظه ای دارد.

در این مقاله، تعریف جدیدی از فضاهای شبه متریک و نیم متریک فازی شهودی بر اساس نقاط فازی شهودی ارایه می گردد. برخی خواص از فضاهای شبه متریک و نیم متریک فازی شهودی را اثبات می کنیم و ثابت می کنیم که هر فضای نیم متریک فازی شهودی، کاملا نرمال فازی شهودی و بنابراین نرمال فازی شهودی است که تعمیم های فازی شهودی از خواص مشابه فضاهای شبه متریک و نیم متریک فازی می باشند.

در این مقاله، متریک مربعی $F=(\alpha+\beta)^2/\alpha$ را در نظر گرفته و به مطالعه ی تبدیل متریک های مربعی از متریک های فینسلری ریشه ی $m$-ام می پردازیم. همچنین شرط لازم و کافی برای اینکه این نوع از متریک های فینسلری بتوانند مسطح تصویری موضعی و مسطح دوگان موضعی باشند را مورد بررسی و مطالعه قرار می دهیم.

بیان مسئله: پژوهشگران، ساختارهای پریودیک موسیقایی را به صورت سؤال و جواب مربعی می شناسند که بخش اعظمی از کارگان موسیقی را شکل می دهد. در چنین ساختارهایی وقفه های طولانی تر در انتهای سؤال و جواب و وقفة کوتاه تر در میانۀ سؤال و میانۀ جواب قرار می گیرد. نگرش فرمال سه بخشی، دوبخشی و پریودها از منظر کورگیان (تصاعد متریک) و پژوهش های دیگر در زمینۀ گروه های صوتی، همگی احاطة متریک را در ساختارهای ملودیک نشان می دهند. به نظر می رسد ساختارهای شعری نیز از اصول تصاعد متریک موسیقی پیروی می کنند. هدف پژوهش: این مقاله یافتن ساز و کاری برای توصیف ساختار ریتمیک و دوری اشعار کودکانه و سپس آزمودن نظریة به دست آمده در یک جامعة آماری است. در پژوهش های پیشین ریتم و عروض شعر کودکانه به عنوان عامل موسیقی بیرونی بررسی شده و مدل هایی نیز برای شعر عامیانه و عروضی وجود دارد. اما تطبیق کارکرد متریک بر شعرهای عامیانه مخصوصاً مبتنی بر زیبایی شناسی شنیدار کمتر صورت گرفته است.روش پژوهش: این پژوهش از نوع کمی-کیفی است و در گام اول به روش کیفی و مبتنی بر منابع کتابخانه ای، میزان انطباق نظریه های متریک با اشعار کودکانه و عامیانه انجام می شود. درگام دوم، فاز کمی، 20 مخاطب در آموزن شنیداری شرکت می کنند.نتیجه گیری: ساختار شعرهای کودکانه قابل توصیف بر مبنای اصول تصاعد متریک هستند. با توجه به نتایج 90 درصدی مخاطبان می توان دریافت، شنوندگان الگوهای مبتنی بر تقسیمات مربعی را طبیعی تر می دانند؛ به همین دلیل ساختمان اغلب اشعار عامیانۀ، مبتنی بر سؤال و جواب هستند.